“Ouderschap… waarom zit er geen handleiding bij?” We doen elke dag ons best, met wat we weten, wat we voelen en wat we op dat moment kunnen. Het hoeft allemaal niet perfect. Gelukkig maar.
ups en downs
Ouder zijn voelt soms alsof je midden in een stormige zee staat. De ene dag gaat alles vanzelf. Iedereen lacht en je kind lijkt ineens een engeltje.
En dan, ja… de volgende dag lijkt alles tegelijk mis te gaan.
Ik heb geleerd dat dát ook gewoon ouderschap is. Het is geen wedstrijdje perfecte planningen, maar een voortdurend zoeken naar balans. Soms vind je ’m. Soms niet. En dat is oké.
We leren elke dag opnieuw. Soms meer over onze kinderen… en soms vooral over onszelf. Het draait niet om controle, maar om verbinding. En om telkens weer te zeggen: “Goed, we proberen het opnieuw.”
De echte thuissituatie
Weet je, een huis vol liefde is geen museum. Het is geen plek waar iedereen zachtjes spreekt en de vloer blinkt.
Bij ons thuis vliegt er wel eens een discussie door de kamer, schiet iemand in de lach op een onverwacht moment, of wordt er gewoon even flink gezucht.
Kinderen leren juist van die echte momenten. Ze zien dat emoties erbij horen, dat er soms even wrijving is maar dat je daarna weer samen verdergaat.
Het geeft ze een gevoel van ik mag er zijn, ook als ik niet perfect ben. En eerlijk… dat geldt voor ons als ouders net zo goed.
Schreeuwen, het gebeurt wel eens
Ik ga eerlijk zijn ik heb ook wel eens te hard geroepen. Soms omdat ik moe was. Soms omdat ik me niet gehoord voelde. Soms omdat m’n geduld gewoon op was. En ja, dat voelt achteraf nooit fijn.
Maar schreeuwen maakt je geen slechte ouder. Je bent een mens. En mensen lopen soms over. Wat telt, is wat je daarna doet: een knuffel, een klein gesprek, even ademhalen.
Kinderen voelen dat. Ze zien dat je probeert.
Geen standaard advies
Er zijn zóveel boeken, blogs, deskundigen en meningen over opvoeden, dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet.
Maar het leven is geen laboratorium. Elk kind is anders, elk gezin werkt op z’n eigen manier.
Het mooiste advies dat ik ooit kreeg? “Kies wat bij jóu past. Laat de rest los.” En dat doe ik inmiddels met veel liefde.
Iedereen bedoelt iets anders
Iedereen bedoelt iets anders met “schreeuwen”. Soms is het letterlijk je stem verheffen. Soms is het gewoon een felle uitroep uit frustratie. En soms klinkt iets harder dan bedoeld, omdat je hoofd vol zit.
Maar kinderen voelen vooral jouw intentie. Een stevige toon uit liefde voelt heel anders dan scherpe woorden uit onmacht. En geloof me: zij pikken dat moeiteloos op.
Waarom we het doen
We hebben allemaal onze grenzen, onze vermoeidheid, onze drukke dagen. Soms lijkt harder praten de enige manier om door te dringen. Dat betekent niet dat je onaardig wilt zijn, meestal ben je gewoon uitgeput.
En heel eerlijk vaak heeft het meer met óns te maken dan met hen. Als ik te weinig rust heb gehad, of teveel zorgen in mijn hoofd heb, dan merk ik dat meteen aan mijn reacties. Een beetje zelfzorg scheelt echt wonderen.
Wanneer het niet oké is
Er is een moment waarop schreeuwen niet meer “gewoon menselijk” voelt. Als je woorden te scherp worden of je kind echt schrikt, is dat een signaal om even stil te staan.
Kinderen verdienen een veilige toon. Niet perfect, gewoon warm én duidelijk. En als je eroverheen bent gegaan… kun je dat altijd alsnog herstellen.
Wat kinderen voelen
Kinderen zijn net kleine emotieradars. Ze pikken zoveel op, de frons op je gezicht, de spanning in je adem, de snelheid in je stem. Als je ineens harder praat, kunnen ze echt even schrikken.
Daarom helpt het enorm als je later uitlegt wat er gebeurde. Niet met ingewikkelde zinnen, gewoon: “Mama was even overweldigd, lieverd.”
Dat geeft ruimte. Dat maakt het zachter.
versterkt de band
En weet je wat het mooie is? Zo’n lastig moment hoeft helemaal geen breuk te worden. Sterker nog: het kan jullie band verdiepen.
Een klein gesprek, een grapje, een kus op het voorhoofd… het zijn precies die dingen die kinderen leren dat liefde altijd terugkomt. Dat maakt jullie samen sterker.
Stoppen met schreeuwen
Wil je minder uitbarstingen? Begin klein. Eén extra ademhaling.
Eén slok water. Even naar het raam lopen en weer terug.
Je kind leert daar óók van dat emoties niet eng zijn, maar dat je ermee kunt oefenen.
Dat klinkt simpel, maar soms is het precies genoeg om jezelf te “resetten”. En zeg het gerust hardop: “Ik wil dit rustig bespreken.”
Niemand is perfect
Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef ouderschap is nooit af. Je leert je hele leven door, net als je kind.
Het mooiste wat je ze kunt geven is niet perfectie, maar echtheid. Je mag fouten maken. Je mag groeien. Je mag elke dag opnieuw proberen. En dat maakt je juist een hele liefdevolle ouder.
Alles wat ik belangrijk vind is hieronder opgesomd:
- Ouder zijn is niet zwart-wit: leren, vallen en opstaan horen erbij.
- Een warm gezin is er een waarin ruimte is voor emoties én herstel.
- Schreeuwen komt vaak voort uit overbelasting, niet uit onwil.
- Kinderen voelen meer dan woorden alleen toon en intentie zijn belangrijk.
- Na een uitbarsting kun je altijd opnieuw verbinding maken met je kind.
Belangrijke referenties voor dit artikel
Funspiratie is jouw go-to bron voor een sprankelende mix van plezier en inspiratie, waar tips over uiterlijk, relaties en schoonheid samenkomen. Wij vieren elke dag de unieke levensverhalen van onze community.